5 نکته برای بدست آوردن شارپ‌ترین عکس‌های ممکن

1) در هنگام عکاسی بر روی دست، قانون سرعت شاتر بر اساس فاصله‌ی کانونی لنز را رعایت کنید. بر اساس این قانون، برای خلق تصاویری بدون محوشدگی بر اثر لرزش دست می‌بایست حداقل سرعت شاتر را بر اساس فرمول فاصله‌ی کانونی/1 تعیین کنید. برای مثال اگر با لنزی در فاصله‌ی کانونی 200 میلیمتر عکاسی می‌کنید، سرعت شاتر دوربین شما باید حداقل 1/2000 ثانیه باشد. البته در مورد لنز‌هایی که دارای تثبیت‌کننده‌ی تصویر (IS، VR) هستند می‌توان از سرعت‌ها‌ی پایین‌تر شاتر هم استفاده‌کرد. نکته‌ی دیگر این است که قدرت دستان شما در ثابت نگه‌داشتن دوربین عامل بسیار مهمی است. فراموش نکنید که این قانون «حداقل سرعت شاتر» را تعیین می‌کند و بسته به اینکه چقدر دستان شما در هنگام عکاسی ثابت هستند شاید نیاز باشد که از سرعت‌های بالاتر شاتر هم استفاده‌کنید. برای مثال، همانطور که در تصویر بالا مشاهده می‌کنید، رعایت این قانون منجر به تصویری بدون محو‌شدگی نشده و عکاس مجبور شده تا سرعت شاتر را یک استاپ بالاتر ببرد. علت ممکن است لرزش بیش از حد دست یا نبود تثبیت‌کننده‌ی تصویر در لنز باشد. بنابراین، برای زمانی که شارپنس بالا از اهمیت مضاعفی برخوردار است، سعی کنید همیشه فراتر‌ از این قانون رفته و سرعت شاتر را تا یک یا دو استاپ بالاتر قرار دهید.

2) شارپ‌ترین عدد f لنز (دیافراگم) خود را پیدا کنید! تقریباً همه‌ی لنز‌ها در بازترین عدد f خود تصاویری در اصطلاح سافت یا همراه با کاهش شارپنس تولید ‌می‌کنند. برای رسیدن به شارپنس بیشتر باید حداقل کمی دریچه‌ی دیافراگم لنز را ببندید تا در نهایت در یک عدد f خاص به بالاترین شارپنس قابل تولید توسط لنز خود برسید. در مورد لنز‌های زوم، موضوع کمی‌پیچیده‌تر می‌شود و باید فاصله‌ی کانونی را هم در این معادله درنظر بگیرید. بنابراین، در لنز‌های زوم، در یک فاصله‌ی کانونی مشخّص و در یک عددf  خاص قادر به تولید شارپ‌ترین تصاویر ممکن خواهیدبود. شارپ‌ترین دیافراگم برای هر لنزی متفاوت است، اما معمولاً در لنز‌های کیت که دارای بازه‌ی f/3.5-5.6 هستند در فواصل کانونی 24 و 35 میلیمتر و دیافراگم f/4 و f/5.6 بالاترین شارپنس بدست می‌آید. برای محاسبه‌ی دقیق‌تر، بهتر است در فواصل کانونی متفاوت و دیافراگم‌های مختلف لنز خود را از لحاظ شارپنس تست کنید.